Η οικονομική αβεβαιότητα και η αστάθεια που πλήττει περιοδικά διάφορα μέρη του κόσμου καθιστούν επιτακτική την ανάγκη των μεγάλων κατασκευαστών αυτοκινήτων να τείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο στην περιοχή επιρροής τους, προκειμένου να αντισταθμίσουν αυτές τις παραλλαγές που θα τους αφήσουν σε δύσκολη θέση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιοι από αυτούς εξέτασαν την περιοχή της Λατινικής Αμερικής, περιοχή που δεν έχει ακόμη αποφασιστικό όγκο πωλήσεων, αλλά της οποίας το αναπτυξιακό δυναμικό είναι πολύ ελπιδοφόρο. Από τα 93 εκατομμύρια αυτοκίνητα που πωλούνται σήμερα στον κόσμο, μόνο έξι εκατ. πωλούνται στην Λατινική Αμερική. Ωστόσο, ο ρυθμός των χωρών της Κεντρικής και της Νότιας Αμερικής εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλότερος από αυτόν των ευρωπαϊκών χωρών, αν και διατηρούν μια υψηλή και σταθερή ανάπτυξη.
Ο μέσος όρος των οχημάτων ανά 1.000 κατοίκους είναι περίπου 600 στην Ισπανία ή τη Γαλλία, αριθμός που είναι διπλάσιος από αυτόν της Βραζιλίας, του Μεξικού, της Χιλής ή της Αργεντινής. Η Βραζιλία, η μεγαλύτερη αγορά στη Λατινική Αμερική, είχε μόνο τα εργοστάσια της Volkswagen, της Ford και της General Motors στη δεκαετία του 1950. Στη δεκαετία του 70 προσχώρησε η Fiat και τα τελευταία 25 χρόνια, 14 εργοστάσια έχουν κατασκευάσει.
Μεταξύ αυτών, η Renault, η οποία άνοιξε το εργοστάσιό της στην Curitiba το 1998. Τότε, το μερίδιό της στην αγορά αυτή μόλις έφτανε το 0,5%. Σήμερα, με 7.300 υπαλλήλους και ειδικό κέντρο σχεδιασμού για αποκλειστικά προϊόντα για την περιοχή, βρίσκεται στα πρόθυρα διείσδυσης άνω του 8% και κατέχει πλέον την τέταρτη θέση στην κατάταξη των πωλήσεων.
Το σχέδιο επέκτασής έχει περάσει από τρεις φάσεις: στην αρχή είχαν μόνο ευρωπαϊκά προϊόντα. Αργότερα, άρχισαν να τα προσαρμόζουν στις τοπικές ιδιαιτερότητες. Επί του παρόντος, προσφέρει μια ποικιλία με πολλά συγκεκριμένα μοντέλα που αναπτύχθηκαν για τη χώρα, αν και ορισμένα διατηρούν τη φυσιογνωμία των ευρωπαϊκών αυτοκινήτων. Όπως και το Captur, το οποίο στη Λατινική Αμερική κάθεται στην πλατφόρμα του Dacia Duster, όχι εκείνη που χρησιμοποιείται στην Ευρώπη.
Αυτή η προσέγγιση και ο εκσυγχρονισμός των εγκαταστάσεών της στην Curitiba, όπου μόλις ξεκίνησε ένα χυτήριο αλουμινίου με χαμηλή και υψηλή πίεση για κινητήρες που είναι μοναδικό στον κόσμο (σύντομα θα υπάρξει άλλο ένα στο εργοστάσιο της Renault στο Βαγιαδολίδ, Ισπανία), επέτρεψαν στην γαλλική μάρκα να αναπτυχθεί ένα ποσοστό τρεις φορές υψηλότερο από τον τομέα του αυτοκινήτου ως σύνολο. Η Βραζιλία επωφελείται από ένα σχέδιο που ανακοινώθηκε πριν από δύο χρόνια, το οποίο αφορούσε το λανσάρισμα και την παραγωγή του Koleos, του Captur και του μικρού Kwid, ένα mini crossover σχεδιασμένο για τους Ινδούς που καλύπτει και τις ανάγκες αυτής της περιοχής.
Η Βραζιλία είναι η χώρα αναφοράς ως βιομηχανική εγκατάσταση της Renault, αλλά πριν από το άνοιγμα του εργοστασίου της Curitiba, η γαλλική μάρκα είχε άλλα εργοστάσια στην περιοχή. Το σημαντικότερο είναι, αυτό της Santa Isabel, στην Κόρδοβα (Αργεντινή), που βρίσκεται σε διαδικασία ανανέωσης για να αναλάβει την παραγωγή νέων μοντέλων της Συμμαχίας Renault-Nissan-Mitsubishi.
Τον τελευταίο καιρό το στοίχημα έχει αυξηθεί και σε σχέση με την Κολομβία. Ο όγκος πωλήσεων αυτής της αγοράς είναι μόνο 232.000 οχήματα ετησίως, δηλαδή σχεδόν το ένα δέκατο της Βραζιλίας, αλλά το εργοστάσιο της Renault στο Medellin έχει ανανεωθεί.
Απασχολεί 1.600 υπαλλήλους σε τρεις βάρδιες. Ο δείκτης ρομποτικοποίησης του είναι μόνο 4%, κάτι που είναι εντελώς ασυνήθιστο στον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας στις μέρες μας. Ωστόσο, ο ισπανός José Vicente de los Mozos, παγκόσμιος αντιπρόεδρος του ομίλου και αρμόδιος για την παραγωγή και την εφοδιαστική, αισθάνεται αληθινό θαυμασμό γι ‘αυτές τις εγκαταστάσεις λόγω της δέσμευσης που επιδεικνύει το προσωπικό και της ταύτισης με την εταιρεία. Κάτι που οδηγεί στο ποσοστό απουσίας είναι 2,5%, συμπεριλαμβανομένης της αναρρωτικής άδειας ή της μητρότητας. Ένα γεγονός ασυνήθιστο.
Σε αυτό το ασυνήθιστο περιβάλλον, επιτυγχάνουν το χαμηλότερο κόστος ανά αυτοκίνητο που παράγεται από ολόκληρο τον όμιλο Renault, ενώ το εμπορικό σήμα ήταν στο επίκεντρο των πωλήσεων της χώρας, με μερίδιο αγοράς 20,5%. Εάν λάβουμε υπόψη τη χαμηλή δυναμική της Κολομβίας (102 αυτοκίνητα ανά 1.000 κατοίκους) και ότι η μεσαία τάξη έχει διπλασιαστεί σε 10 χρόνια, το δυναμικό ανάπτυξης είναι τεράστιο.
Στην περίπτωση της Renault, η Λατινική Αμερική εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εμπειρία των ισπανικών εργοστασίων, της Renault. Αυτά, με τη σειρά τους, παίρνουν ένα ζουμερό κέρδος μέσω των εξαγωγών. Το 2017 από το εργοστάσιο Βαγιαδολίδ αποστέλλονταν στην περιοχή περίπου 2.500 αυτοκίνητα, 11.000 κινητήρες και 200.000 μηχανοποιημένα εξαρτήματα, εκτός από 80.000 κιβώτια ταχυτητων και 66.000 άλλα εξαρτήματα που αποστέλλονται από τη Σεβίλλη, καθώς και 100.000 σφραγισμένα μέταλλα από την Παλεντσια.
Εταιρική κοινωνική ευθύνη
Η Βραζιλία είναι ένα παράδειγμα της δέσμευσης που έχει αποκτήσει η Renault με το περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί. Μέσω κοινωνικών προγραμμάτων, η γαλλική εταιρεία συμμετείχε άμεσα σε λύσεις για την εξάλειψη της φτώχειας και της εγκληματικότητας γύρω από το εργοστάσιό της στην Curitiba.
Παρέχει κατάρτιση και απασχόληση στους κατοίκους των πιο υποβαθμισμένων περιοχών, οι οποίοι μαθαίνουν να κατασκευάζουν προϊόντα όπως τσάντες ή πορτοφόλια με υλικά που παραμένουν από τις παραγωγικές διαδικασίες του εργοστασίου. Επιπλέον, είναι χορηγός για 80 δωρεάν γεύματα σε παιδιά την ημέρα.