Η Renault έχει παρουσία εδώ και δεκαετίες στο Μαρόκο. Τα πρώτα οχήματα πουλήθηκαν εκεί το 1928 με μια εταιρεία που ονομαζόταν Somar. Αυτή η εταιρεία έγινε αργότερα το 1967 Renault Μαρόκου, αφού η γαλλική εταιρεία άνοιξε τη μονάδα συναρμολόγησης Somaca στην Καζαμπλάνκα. Το 1999, οι Γάλλοι αντικατέστησαν το τοπικά παραγόμενο φορτηγό Renault Express με το Kangoo.
Το 2005, η Renault έγινε κύριος μέτοχος στο εργοστάσιο της Somaca και, δύο χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκαν σχέδια για ένα ολοκαίνουργιο εργοστάσιο και υποστηρικτική υποδομή, συμπεριλαμβανομένης μιας σιδηροδρομικής σύνδεσης με το νέο λιμάνι, γνωστό ως Tangier-Med. Το νέο εργοστάσιο της Ταγγέρης άνοιξε το 2012 και ξεκίνησε μια δεύτερη γραμμή παραγωγής στην Καζαμπλάνκα το επόμενο έτος.
>>Η Renault γιορτάζει 1.000.000 οχήματα στο εργοστάσιο της Ταγγέρης, Μαρόκο
Η Renault και η Dacia έχουν εντυπωσιακή σταθερότητα στην αγορά των νέων αυτοκινήτων στο Μαρόκο. Η Dacia κατέχει μερίδιο αγοράς 29% και οι δύο μάρκες μαζί έχουν 42%. Τούτου λεχθέντος, η Γαλλία έχει διατηρήσει πολύ στενές και πολύ εγκάρδιες σχέσεις με την παλιά αποικία της.
Το εργοστάσιο της Renault-Nissan στην Ταγγέρη είναι διαρρυθμισμένο σε πάνω από 300 εκτάρια και έχει ετήσια ικανότητα παραγωγής 340.000 οχημάτων, που εκτελούνται έξι ημέρες την εβδομάδα με προσωπικό 8000 ατόμων. Κατασκευάζει τέσσερα μοντέλα της Dacia: το Logan MCV, το Lodgy, το Sandero και το Dokker. Τα Dacia μεταφέρονται από τη νέα σιδηροδρομική γραμμή απευθείας στην αποβάθρα, από όπου αποστέλλονται σε όλο τον κόσμο.
Αλλά το πραγματικό επίτευγμα του εργοστασίου της Ταγγέρης είναι η ενεργειακή του αποδοτικότητα. Περισσότερο από το 90% των αναγκών σε ενέργεια προέρχονται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – και αυτό δεν αφορά μόνο την λειτουργία συναρμολόγησης. Τα πλαίσια του αμαξώματος πιέζονται από κυλίνδρους από χάλυβα και συγκολλούνται και βάφονται επί τόπου.
Στις πλαγιές γύρω από το εργοστάσιο υπάρχουν ανεμογεννήτριες. Όταν είναι σε πλήρη ισχύ, εκτιμάται ότι παράγουν 10 φορές την ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που απαιτείται από το εργοστάσιο. Αλλά όπως και η ηλεκτρική ενέργεια για ρομπότ, συγκόλληση, φωτισμό και ούτω καθεξής, το εργοστάσιο χρειάζεται πηγές θερμικής ενέργειας, ειδικά για το βαφείο.
Η μονάδα θέρμανσης βιομάζας του εργοστασίου έχει τρεις λέβητες και συνολική παραγωγή 18MW. Αυτά στέλνουν νερό σε διάφορες θερμοκρασίες, συμπεριλαμβανομένου του υπερθερμαινόμενου νερού υψηλής πίεσης για τους φούρνους βαφής και του ζεστού νερού για τον θάλαμο βαφής και τα κλιματιστικά.
Η παροχή νερού με αυτόν τον τρόπο είναι εντατική σε ενέργεια, οπότε η υιοθέτηση μιας μεθόδου ανανεώσιμης ενέργειας απαιτεί μια λύση που περιγράφεται ως “μοναδική στην αυτοκινητοβιομηχανία”. Το εργοστάσιο βιομάζας καίει λίθους ελιάς (από την μαζική βιομηχανία ελαιολάδου του Μαρόκου) και ξύλο από τις παλέτες που χρησιμοποιούνται για την παράδοση εξαρτημάτων.
Επιπλέον, η Renault αναφέρει ότι περίπου το 45% της ενέργειας που καταναλώνεται στη βαφή ανακτάται. Χρησιμοποιεί δύο ασυνήθιστες νέες τεχνικές. Στους χώρους βαφής, οι «θερμικοί τροχοί» (οι οποίοι είναι κατασκευασμένοι από διάτρητο αλουμίνιο, με διάμετρο έξι μέτρα και ζυγίζουν έξι τόνους) θερμαίνουν τον αέρα που εισέρχεται στην καμπίνα, με αποτέλεσμα τη ζέστη του εξερχόμενου αέρα, εξοικονόμηση ενέργειας κατά 60%. Οι θερμικοί εναλλάκτες χρησιμοποιούνται στους θαλάμους θέρμανσης βαφής, οι οποίοι λειτουργούν στους 150 βαθμούς Κελσίου, για εξοικονόμηση ενέργειας 20%.
Το εργοστάσιο μπορεί επίσης να υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι έχει «μηδενικές απορρίψεις βιομηχανικών αποβλήτων» ανακυκλώνοντας το 100% των βιομηχανικών λυμάτων χρησιμοποιώντας «αντίστροφη όσμωση» και «συγκέντρωση εξατμιστή», μειώνοντας τη συνολική κατανάλωση νερού του εργοστασίου κατά 70% – κάτι που προκαλεί μεγάλη ανησυχία σε μια χώρα όπως το Μαρόκο.