Η ανακοίνωση της Renault για διπλασιασμό της παραγωγής αυτοκινήτων είναι μια καλή είδηση για το Μαρόκο, αλλά όχι τόσο για την Ισπανία, η οποία βλέπει έναν ανταγωνιστή να μεγαλώνει στο κατώφλι της και στην πράξη – σαν να ήταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Renault και η Dacia συνεχίζουν τις φιλοδοξίες τους στο βασίλειο του Alahui. Το Μαρόκο έχει τεράστιες δυνατότητες να γίνει ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς αυτοκινήτων στην Αφρική.
Το Μαρόκο θα παράγει σύντομα μισό εκατομμύριο οχήματα ετησίως της Renault. Η κατάσταση έρχεται σε έντονη αντίθεση με το Σεπτέμβριο του 2007, όταν υπήρχε μόνο το εργοστάσιο της Somaca (Καζαμπλάνκα), κληρονομιά του γαλλικού αποικιακού παρελθόντος, το οποίο παρήγαγε 30.000 μονάδες ετησίως.
Ήταν εκείνο το μήνα, όταν υπογράφηκε η συμφωνία με τις αρχές του Μαρόκου για τη δημιουργία ενός τεράστιου εργοστασίου στην Ταγγέρη, εκμεταλλευόμενοι την εγγύτητα στην ελεύθερη ζώνη (με δασμολογικά πλεονεκτήματα) και τη θάλασσα. Εκείνη την εποχή αναγγέλθηκε αρχική χωρητικότητα 200.000 οχημάτων ετησίως, επεκτάσιμη σε 400.000. Δεν απέχουν πολύ από αυτόν τον στόχο μετά την τελευταία ανακοίνωση.
Ας προσθέσουμε επίσης τα 200.000 οχήματα που η PSA θέλει να παράγει ετησίως έως το 2020. Το Μαρόκο θα είναι πολύ κοντά σε αριθμούς ενός εκατομμυρίου μονάδων ετησίως, με αυξανόμενο ρόλο τοπικών προμηθευτών, οι οποίοι θα πάνε από το να εξυπηρετούν τα μισά από τα κομμάτια σε 80 % με την αλλαγή της δεκαετίας.
Αυτή η διαδικασία μαροκινισμού της παραγωγής θα φέρει περισσότερη απασχόληση στη χώρα στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και μεγαλύτερη εξειδίκευση. Όσο η χώρα διατηρεί πολιτική σταθερότητα και η μεσαία τάξη συνεχίζει να εμφανίζεται, πιθανότατα περισσότεροι κατασκευαστές θα δουν τη χώρα ως εναλλακτική λύση για χαμηλό κόστος παραγωγής. Ας μην απορρίψουμε τους Κινέζους.
Το Μαρόκο έχει όχι μόνο την ελκυστικότητα της οικονομικής παραγωγής αυτοκινήτων για την Ευρώπη – με τα δικά του ποιοτικά πρότυπα – είναι ότι το Μαγκρέμπ ως αγορά έχει πολλές δυνατότητες.
Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, το Μαρόκο παραμένει τόσο ανταγωνιστικό, που είναι ένα πρόβλημα για την Ισπανία. Αν κοιτάξουμε τα εργοστάσια που κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, ήταν κυρίως σε “ανατολικές” χώρες.
Στους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας είναι πολύ δύσκολο να ανταγωνιστεί το Μαρόκο, η ισπανική βιομηχανία θα πρέπει να ξεχωρίσει σε άλλες πτυχές, όπως ο εκσυγχρονισμός, και να αρχίσει να παράγει περισσότερα εναλλακτικά οχήματα, ειδικά ηλεκτρικά και plug-in υβρίδικα.
Αν κοιτάξετε, η ιστορία με αυτή την έννοια είναι κυκλική. Η ευημερία είναι μεταδοτική στις περιφερειακές χώρες και όταν μια περιοχή έχει ήδη υψηλό επίπεδο ευημερίας, οι εταιρείες αναζητούν πιο συμφέρουσες συνθήκες για την κατασκευή των προϊόντων τους.
(motor.es)