Στις 16 Ιουλίου 1977, η Renault έλαβε μέρος στο πρώτο Grand Prix της ιστορίας της για να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στη μακρά και διάσημη ιστορία της – η οποία χρονολογείται από την πολύ μικρή ηλικία του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, η Renault έλαβε επιτυχώς σε όλες τις μορφές των μηχανοκίνητων, από αγώνες σε πίστα, ραλλυ δια μέσου πόλεων, αγώνες κατάρριψης ρεκόρ και αγώνες αντοχής. Ως εκ τούτου, ήταν ίσως αναπόφευκτο ότι οι διάφοροι αγώνες θα οδηγήσουν τελικά τη Renault στη F1, την απόλυτη κορυφή του μηχανοκίνητου αθλήματος. Στις τέσσερις δεκαετίες που έχουν περάσει από το 1977, η φιλόδοξη και διαρκή δέσμευση της Renault για το άθλημα χαρακτηρίζεται από μια έξυπνη, πρωτοποριακή προσέγγιση και τεχνολογική ανδρεία. Όχι μόνο ο κατασκευαστής έβαλε μια μακρά λίστα με νίκες, αλλά το αξιοζήλευτο ρεκόρ του έχει επιτευχθεί χάρη στην συνεχιζόμενη καινοτομία στους τομείς της αεροδυναμικής, των πλαισίων (σασί) και των κινητήρων. Η Renault είναι σήμερα ένας βασικός παίκτης στον ταχύτατα αναπτυσσόμενο κόσμο των μηχανοκίνητων αγώνων, και είναι ευρέως σεβαστή από όλους τους αντιπάλους της πάνω και κάτω από το pit-lane.
Οι έξι ημερομηνίες ορόσημων που προηγήθηκαν του ντεμπούτο της F1 της Renault
- 23 Ιουλίου 1975: Ο πρώτος υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας V6, 1.5 λίτρων, που ονομάστηκε 32T (διάμετρος x 80 χλστ. X 49.4 χλστ.), ετρεξε στον μπάγκο δοκιμων στο Viry-Châtillon.
- 8 Αυγούστου 1975: Ο δεύτερος υπερτροφοδοτούμενος V6, που ονομάστηκε 33T (διάμετρος x: 42mm x 86mm), έκανε δοκιμές στο Viry-Châtillon.
- 21 Νοεμβρίου 1975: Ο κινητήρας 33T έκανε για πρώτη φορά το ντεμπούτο σε πίστα, διακριτικά κρυμμένο κάτω από το σασί του πρωτότυπου Alpine-Renault A441.
- 19 Δεκεμβρίου 1975: Ο κινητήρας 32T πάτησε επίσης για πρώτη φορά πίστα ‘incognito’, τροφοδοτώντας το ίδιο σασί.
- 3 Ιανουαρίου 1977: Ξεκίνησαν εργασίες για την κατασκευή του πλαισίου RS01.
- 10 Μαΐου 1977: Η RS01 παρουσιάστηκε επισήμως στο Pub Renault (σήμερα γνωστό ως Atelier Renault) στο Champs Elysées στο Παρίσι.
1977
Η Renault έλαβε μέρος σε πέντε grands prix για τις πρώτες εμφανίσεις της RS01. Η άφιξη του κατασκευαστή στις πίστες έφερε νέο αέρα στον κόσμο της Formula 1 με την εισαγωγή του κινητηρα turbo. Ωστόσο, αυτή η συναρπαστική καινοτομία ήρθε με ένα μειονέκτημα – το λεγόμενο ‘turbo lag’ υπό επιτάχυνση. Οι πέντε επιλεγμένη αγώνες ήταν ουσιαστικά μια μακρα δοκιμή. Μόνο ένα μονοθέσιο έλαβε μέρος για την Renault με οδηγό τον Jean-Pierre Jabouille στο Silverstone (Μεγάλη Βρετανία), Zandvoort (Ολλανδία), Monza (Ιταλία), Watkins Glen (ΗΠΑ) και Mosport (Καναδάς). Η Renault RS01 έκανε το ντεμπούτο της στις 16 Ιουλίου στο Βρετανικο Grand Prix.
1978
Η Renault έλαβε μέρος στα 14 από τα 16 grands prix στο πρωτάθλημα του 1978, με το πρόγραμμα του κατασκευαστή να επικεντρώνεται τώρα στο Viry-Châtillon. Το πρώτο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα ήρθε την 1η Οκτωβρίου 1978 στο Grand Prix των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς ο Jabouille σημείωσε τους πρώτους βαθμούς της Renault στην F1 με τον τερματισμό στην τέταρτη θέση στα 36α γενέθλιά του.
1979
Αυτό το έτος σημάδεψε την πρώτη πλήρη σεζόν της Renault στην Formula 1, ενώ ο René Arnoux προσλήφθηκε για να οδηγήσει ένα δεύτερο μονοθέσιο δίπλα στο Jabouille. Το σασί RS01 έφερε την RS10, στη συνέχεια το σασί RS11, ένα πολύ πιο εξελιγμένο μονοθέσιο που ενσωμάτωσε τον κινητήρα V6 1.5 λίτρων του κατασκευαστή πιο απλά. Στις αρχές Ιανουαρίου, στο Dijon-Prenois της Γαλλίας, η Renault Sport πραγματοποίησε τις πρώτες δοκιμές της με κινητήρα V6 εξοπλισμένο με δύο στρόβιλους – μια εξέλιξη που θα παρουσιαζόταν στο Μονακό στα τέλη Μαΐου. Την 1η Ιουλίου, η Renault έγραψε ιστορία στο γαλλικό Grand Prix στο Dijon-Prenois, καθώς ο Jabouille κέρδισε με περισσότερα από 14 δευτερόλεπτα από την Ferrari του Gilles Villeneuve και το Arnoux στην αδελφή RS11, της οποίας η συναρπαστική μονομαχία έμεινε στην ιστορία των αγώνων.
1980
Η ταχύτατη πρόοδος της Renault συνεχίστηκε το 1980, με τον κατασκευαστή να κατακτά γρήγορα την προσοχή όλων των αντιπάλων της Formula 1, καθώς η πρωτοποριακή τεχνολογία των turbo κινητήρων άρχισε πραγματικά να αποδεικνύει την αξία του. Από την σεζόν του 1980, τα μονοθέσια της Renault F1 άλλαξαν των κωδικό ονομασίας τους από RS σε RE για χαρη του πετρελαϊκού γίγαντα Elf για τη σημαντική συμβολή του στην μεγάλη προνομιακή προσπάθεια της Renault. Η γαλλική ομαδα κέρδισε τρεις φορές – δύο φορές με τον Arnoux (στη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική) και μία φορά με τον Jabouille (Αυστρία) – για να εξασφαλίσει την τέταρτη θέση στην κατάταξη των Κατασκευαστών του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.
1981
Η αναχώρηση του Jabouille για την ομαδα της Ligier άνοιξε το δρόμο για την πρόσληψη του ευρωπαίου πρωταθλητή F3 Alain Prost. Πίσω από το τιμόνι της νέας RE20B, ο νεαρός Γάλλος απολάμβανε μια εντυπωσιακή σεζόν, καταγράφοντας τρεις νίκες συμπεριλαμβανομένου ενός δημοφιλούς εγχωριου θριάμβου στην Ντιζόν. Η Renault βελτιώθηκε φτανοντας στην τρίτη θέση στον πίνακα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κατασκευαστών, καθώς η Ferrari, μεταξύ άλλων, υιοθέτησε την τεχνολογία με κινητηρα turbo. Όχι μόνο αυτό, αλλά ο γάλλος κατασκευαστής εισήγαγε μία από τις νέες εφευρέσεις του το 1981 – την DPV (variable pre-rotation device) – η οποία μείωσε περαιτέρω την υστέρηση του turbo και θα αντιγραφεί από όλους τους υπερτροφοδοτούμενους κινητήρες. Τον Μάιο, το νέο σασι RE30 αντικατέστησε την RE20B.
1982
Αυτή τη σεζόν έφερε μικτά συναισθήματα στην ομάδα, παρά τις τέσσερις νίκες που πέτυχαν – δύο για τον Arnoux και δυο για τον Prost. Πράγματι, για μεγάλο μέρος της σεζόν, ο τελευταίος βρισκόταν κοντά στην διεκδίκηση του τίτλου και μόνο θέματα αξιοπιστίας εξουδετέρωσαν τις ελπίδες του να στεφθεί πρωταθλητής. Η Renault εισήγαγε μια σειρά καινοτομιών κατά τη διάρκεια του έτους, από την ανάπτυξη exhaust blown diffuser στον ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου, ένα εγκάρσιο κιβώτιο ταχυτήτων και τον έλεγχο ύψους οδήγησης.
1983
Παράλληλα με την εργοστασιακή του ομάδα, η Renault προμηθεύσε για πρωτη στην ιστορια της κινητήρες στην Lotus του Elio de Angelis και – από το Βρετανικό Grand Prix – στο αδελφό αυτοκίνητο του Nigel Mansell. Στην κύρια ομάδα, ο Arnoux αντικαταστάθηκε απο τον αμερικανο Eddie Cheever. Το ζευγάρι Prost – Cheever ξεκίνησε τη σεζόν πίσω από το τιμόνι της RE30C, πριν ο Γάλλος γυρίσει στην νέα RE40 από τον δεύτερο αγώνα στο Long Beach. Ήταν η πιο επιτυχημένη χρονιά της Renault, αλλά ο Prost τελικά με μόλις δύο βαθμούς από τον αντίπαλό του Nelson Piquet εχασσε στο νήμα το πρωταθλημα οδηγων. Η Brabham-BMW στον αγωνα της Βραζιλίας έτρεξε με καύσιμα που ορισμένοι πίστευαν ότι δεν συμμορφώνονταν με τους κανονισμούς του αθλήματος. Αν και δεν επιθυμούσε να κερδίσει τον τίτλο στην αίθουσα του δικαστηρίου, ωστόσο, η Renault επέλεξε να μην ασκήσει έφεση.
1984
Μεγαλες αλλαγες στην Renault το 1984, με τον Γάλλο Patrick Tambay και τον Βρετανο Derek Warwick να αναλαμβάνουν από τους Prost και Cheever στο τιμόνι του νέου πλαισίου RE50. Η Renault συνέχισε να τροφοδοτεί την ομάδα της Lotus των de Angelis και Mansell, προσθέτοντας την ομαδα της Ligier του Andrea de Cesaris και ο François Hesnault.
1985
Ο Tambay και ο Warwick παρέμειναν στην ομαδα καθώς η Renault παρουσίασε την νέα RE60. Η Renault Sport συνέχισε να προμηθεύει κινητήρες στις Lotus (de Angelis και Ayrton Senna), Ligier (Jacques Laffite, de Cesaris και Streiff) και – από τον Ιούλιο και μετά – στην ομαδα της Tyrrell (Stefan Bellof και Martin Brundle). Δύο από αυτούς – ο Bellof και ο Senna – ήταν μεταξύ των πιο συναρπαστικών νέων προοπτικών στην F1, με τον τελευταίο να κάνει αμέσως ένα όνομα για τον εαυτό του στην αρχή μιας εξαιρετικής καριέρας. Ο Βραζιλιάνος σημείωσε τις δύο πρώτες νίκες του στην F1 με την Lotus-Renault (Πορτογαλία και Βέλγιο), ενώ ο team-mate de Angelis θριάμβευσε στον GP του San Marino.
1986
Τον Αύγουστο του 1985, η Renault είχε ανακοινώσει ότι θα σταματουσε την παραγωγή του σασί – και επομένως την εργοστασιακή της ομάδα – προκειμένου να συγκεντρωθεί ολόψυχα στην πλευρά του κινητήρα. Το πρώτο προϊόν αυτής της αναθεωρημένης προσέγγισης ήταν ο EF15, σχεδιασμένος να ανταποκρίνεται στους νέους κανονισμούς που μείωναν τη χωρητικότητα της δεξαμενής καυσίμων από 220 λίτρα σε 195. Επιπλέον, για πρώτη φορά, ο EF15 ενσωμάτωσε μια τεχνική καινοτομία που τώρα χρησιμοποιείται ευρέως από όλους τους κατασκευαστες κινητήρων του αθλήματος – πνευματικές βαλβίδες. Οι Lotus, Ligier και Tyrrell συνέχισαν να τρέχουν με την δύναμη της Renault, με τον Senna να κερδίζει δύο φορές στην Jerez και το Ντιτρόιτ. Στο τέλος του έτους, η Renault Sport αποσύρθηκε εξ ολοκλήρου από τη F1.
1987
Παρόλο που η Renault Sport δεν δραστηριοποιούταν πλέον στη Formula 1, δημιουργήθηκε μια νέα μονάδα ισχυος στο Viry Chatilllon, η οποία έχει αναλάβει την διερεύνηση ποικίλων σχεδίων. Ένα βασικό στοιχείο αυτής της εργασίας επικεντρώθηκε στην πιθανή ανάπτυξη ενός ατμοσφαιρικου κινητήρα F1, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές των νέων κανονισμών του αθλήματος, οι οποίες τώρα επέτρεπαν τη χρήση μονάδων ισχύος των 3,5 λίτρων αυτού του τύπου παράλληλα με τους προϋπάρχοντες στροβιλοφόρους των 1,5 λίτρων . Η Renault Sport συζήτησε τη βιωσιμότητα ενός τέτοιου κινητήρα με τις κορυφαίες ομάδες της F1, την πρότεινε είτε σε μορφή V8, V10 ή V12, με τη γενική συναίνεση να κλίνει προς το V10. Με την έρευνα αυτή ενισχύθηκε η ιδεα για την Renault Sport της κατασκευής ενός νέου V10, το οποίο θα φέρει το όνομα ‘RS1’.
1988
Ο RS1, ένας V10 στις 67 μοιρες, έτρεξε για πρώτη φορά στο παγκο δοκιμων στις 30 Ιανουαρίου 1988. Η Renault Sport επικέντρωσε τις προσπάθειές της στην εξεύρεση κορυφαίας ομάδας για να συνεργαστεί και, πριν ολοκληρωθούν οι δοκιμές του RS1, συμφωνήσε με την ομαδα της Williams.
1989
Σε συνδυασμό με το σασί της Williams FW12C και FW13, ο κινητήρας RS1 της Renault έλαβε τον μεγάλο έπαινο από τους δύο Βρετανους οδηγούς, τον Riccardo Patrese και τον Thierry Boutsen. Μάλιστα, στο πρώτο Grand Prix της σεζόν, στη Βραζιλία, η Williams-Renault βρεθηκε στην πρωτη σειρα στις κατατακτηριες και το υπόλοιπο της σεζον θα ήταν ομοίως επιτυχημένο, με νίκη για τον Boutsen, καθώς και την πρώτη θέση στις κατατακτηριες για τον Patrese στην Ουγγαρία. Ο Ιταλός έφτασε στην τρίτη θέση στην τελική κατάταξη του παγκόσμιου πρωταθλήματος πίσω από τις McLaren-Hondas με τον Βέλγο teammate του όχι πολύ πίσω στην πέμπτη. Η Williams Renault εξασφάλισε τη δεύτερη θέση στο Κατασκευαστών, κάτι που δικαιολογεί την απόφαση της Renault Sport να επιστρέψει στην F1.
1990
Ο κινητήρας RS2 κουμπωσε ακόμα πιο αποτελεσματικα στο πλαίσιο FW13B της Williams, προσφέροντας το μικρότερο μέγεθος του (4.8cm μικρότερη και 1.5cm χαμηλότερη). Ήταν επίσης 2kg ελαφρύτερος, με γρανάζια χρονισμού που αντικαθιστούν τις πρώτες ζώνες χρονισμού. Παρά τις βελτιώσεις αυτές, ήταν μια δύσκολη εποχή για τους Patrese και Boutsen, καθώς οι αντίπαλοι Ferrari και Benetton-Ford προχώρησαν στην δεύτερη και τρίτη αντίστοιχα θέση πίσω από την ακόμα κυρίαρχη McLaren Honda.
1991
Στην Williams, ο Nigel Mansell αντικατέστησε τον Boutsen πίσω από το τιμόνι της νέας FW14, που επωφελήθηκε από τις περαιτέρω εξελίξεις στον κινητήρα της Renault. Ο RS3 ήταν ένα περαιτέρω 1.4cm χαμηλότερος και 2kg ελαφρύτερος από τον RS2. Η ισχύς είχε αυξηθεί από 650hp σε 700hp στις 12.500rpm. Η Williams-Renault ανέκτησε τη δεύτερη θέση στην κατάταξη των Κατασκευαστών, πισω ακομη απο την κραταια McLaren-Honda. Με πέντε νίκες, ο Mansell κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο πρωταθλημα οδηγών πίσω από τον Ayrton Senna, ενώ ο Patrese κέρδισε δύο αγώνες.
1992
Μια εποχή vintage, καθώς η ένωση μεταξύ του πλαισίου FW14B της Williams και των κινητήρων RS3C και RS4 της Renault αποδείχτηκε μαγεια. Το 1992 η Williams ήταν ένα τεχνολογικό αριστούργημα με την πρωτοποριακή ενεργή ανάρτηση και το ημιαυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων. Το μοτέρ RS4 – το ίδιο μέγεθος με τον RS3 – παρήγαγε 750hp σε σχεδόν 13.000 σ.α.λ. Ο αξιόπιστος Patrese κέρδισε στην Ιαπωνία, αλλά ο Mansell έκλεψε ανεπανάληπτα το προβάδισμα με εννέα θριάμβους καθώς κατέκτησε τον τίτλο στο Ουγγρικό Grand Prix τον Αύγουστο του 11ου γύρου του ημερολογίου των 16 αγώνων. Η Wiiliams Renault κυριάρχησε εξίσου στη μάχη του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κατασκευαστών. Η Renault Sport προσέφερε επισης κινητήρες για την Ligier του Erik Comas και Thierry Boutsen.
1993
Αλλη μια εξαιρετική σεζόν για τη Williams-Renault, με την άφιξη του τριπλού παγκόσμιου πρωταθλητή τοτε Alain Prost, πίσω στην οικογένεια της Renault μετά από μια δεκαετία μακριά. Το υπερσύγχρονο αμάξωμα Williams FW15C ενσωμάτωσε ακόμα πιο ηλεκτρονική και μηχανογραφική τεχνολογία από τον προκάτοχό του, με τον Γάλλο να το χαρακτηρίζει ως «μικρό Airbus». Ο κινητήρας RS5, ο οποίος απεδιδε 770 ίππους στις 13.600 σ.α.λ., τροφοδοτεί επίσης την Ligier του Martin Brundle και Mark Blundell. Οι επτά νίκες του Prost ήταν αρκετές για να εξασφαλίσουν την τέταρτη κορώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος των οδηγών, με τον teammate Damon Hill να προσθέτει τρεις ακόμα νίκες. Μεταξύ αυτών, το ζευγάρι Williams-Renault ειχε όχι λιγότερους από 22 τερματισμους στο βάθρο.
1994
Σε μια τραγική χρονιά, ο Damon Hill εφτασε στο σημείο να σηκώσει τις δάφνες του παγκόσμιου πρωταθλήματος μετά από μια μονομαχία στο νημα με τον Michael Schumacher. Ο Βρετανός κέρδισε έξι φορές πίσω από το τιμόνι της Williams FW16 και FW16B, που τροφοδοτήθηκε από τον κινητήρα RS6 της Renault, ο οποίος εφτανε τις 14.500rpm στη μέγιστη ταχύτητα. Η πρωταρχική μνήμη του 1994, ωστόσο, ήταν η απώλεια του Ayrton Senna, που σκοτώθηκε στην Imola κατά τη διάρκεια του Grand Prix του Αγίου Μαρίνου. Ο Βραζιλιάνος κερδισε τις τελευταιες τρεις Pole positions της καριερας του με τη Williams-Renault. Μετά από μια περίοδο πένθους, ο Senna αντικαταστάθηκε από τον David Coulthard και αργότερα τον Nigel Mansell, ο οποίος σημείωσε την τελική νίκη της καριέρας του με τη Williams-Renault στο φινάλε της σεζόν στην Αυστραλία. Το γαλλικό δίδυμο Ligier-Renault του Eric Bernard και Olivier Panis συγκέντρωσε συνολικά 13 βαθμους.
1995
Αυτή η σεζόν εφερε αλλαγες στους κανονισμούς της F1, με το μέγεθος του κινητήρα μειωμένο στα τρία λίτρα και χωρίς περιορισμούς στον ανεφοδιασμο ή στην κατανάλωση καυσίμου. Η πρώτη μονάδα τριών λίτρων της Renault έτρεξε στον παγκο δοκιων στο Viry-Châtillon στις 25 Νοεμβρίου 1994 και γρήγορα θα αποδειχθεί η κλάση του, ξεπερνώντας τους κινητηρες των Ferrari, Mercedes, Honda, Peugeot και Ford. Αυτή η υπεροχή έπρεπε να μοιραστεί με την Renault να συναπτει συφμωνια με την Benetton, η οποια ειχε παρει το πρωταθλημα με τον Michael Schumacher. Έχοντας σηκώσει τις δάφνες με την Benetton-Ford το 1994, ο Schumacher διατήρησε επιτυχώς τον τίτλο του το 1995 με την Benetton B195, του οποίου ο κινητήρας Renault RS7 ανέπτυξε το ίδιο επίπεδο ιπποδύναμης με τον προκάτοχό του παρά το ελαφρύτερο βάρος του. Αυτή η εξαιρετική απόδοση επέτρεψε στην B195 Benetton και στις Williams F17 και 17B να κυριαρχήσουν στην μεσα στην σεζον. Από τα 17 grand prix, ο Schumacher κέρδισε εννέα ο Johnny Herbert μια, ο Damon Hill προσθέσε τέσσερις για την Willimas και ο David Coulthard την πρωτη του στην Πορτογαλία. Η μια και οναδικη νικη που δεν πηρε η Renault εκεινη την χρονιά ηταν με τον Jean Alesi, ο οποίος διέσωσε τις περιστασεις της Ferrari με νίκη στον Καναδά. Οι Schumacher, Hill, Coulthard και Herbert έδωσαν τις τέσσερις κορυφαίες θέσεις στην τελική κατάταξη, με την Benetton-Renault να βλέπει την Williams-Renault στην πρωτη θεση των Κατασκευαστών.
1996
Η off season έφερε μαζί της μια σειρά αλλαγών στους οδηγών των δύο Renault Powered ομαδων. Στην Williams, ο Hill βρηκε έναν νέο teammate στο πρόσωπο του γάλλοκαναδου Jacques Villeneuve, ενώ οι Schumacher και Herbert αντικαταστάθηκαν στην Benetton από δύο από τις πιο δημοφιλείς φιγούρες της F1 – Jean Alesi και Gerhard Berger. Το αμάξωμα FW18 της Williams και η B196 της Benetton εφεραν τον ίδιο κινητήρα Renault RS8 – ο οποίος διαθέτει ακόμη γωνια 67 μοίρων, ενώ ειναι 3.5kg ελαφρυτερος. Αυτή ήταν μια χρυσή σεζον για την Williams, με τη βρετανική ομαδα να κερδίζει 12 από τους 16 αγωνες. Ο Hill θριάμβευσε οκτώ φορές κατατκτωντας το πρωτάθλημα οδηγών, με τον Villeneuve να προσθέι άλλες τέσσερις νικες στην κυρίαρχη θέση της ομάδας. Στην Benetton, ο Alesi τερμάτισε τέταρτος στην τελική κατάταξη, με τον Berger δύο θέσεις πίσω στην έκτη θεση.
1997
Οι οδηγοι στην Williams-Renault άλλαξαν και πάλι, με τον Heinz-Harald Frentzen να αντικαθιστα τον Hill, ενώ οι Alesi και Berger παρέμειναν στην Benetton. Η Williams FW19 και η B197 της Benetton τροφοδοτήθηκαν από το ολοκαίνουριο RS9 της Renault Sport. Αυτή η μονάδα V10 με μεγαλύτερη γωνία “V” (71 °) ήταν – 2,5 cm χαμηλότερη και 11 kg ελαφρυτερη από τον προκάτοχό της (τώρα μόλις 121 κιλά) – ένας τεχνολογικός θρίαμβος, που παράγει 760 ίππους στις 14,600rpm. Ο Villeneuve κέρδισε επτά αγώνες και τον παγκόσμιο τίτλο, με τον Frentzen να προσθέτει μια νικη στο σκορ της Williams-Renault, καθώς η ομάδα κατεκτησε το 5ο πρωταθλημα κατασκευαστων απο την αρχη της συνεργασιας της Williams με την Renault. Η Benetton-Renault πηρε την τρίτη θέση.
1998
Η Renault είχε αφήσει τη Jerez με μικτά συναισθήματα μετά το τελευταίο Grand Prix του 1997, με τη χαρά των πρωταθληματων στους Villeneuve και Williams. Μετριάστηκε από την ανακοίνωσή της γαλλικςη φιρμας ότι θα αποσύρθει στο τέλος της σεζον του 1997. Η Mécachrome – μακροπρόθεσμος συνεργάτης της Renault – συμφώνησε δεόντως να συνεχίσει τη λειτουργία του κινητήρα κάτω από άλλο όνομα. Καθώς η Renault Sport πραγματοποίησε μια αποσυρση για δεύτερη φορά στην ιστορία της, ο GC37-01 τροφοδοτησε την Williams FW20s του Villeneuve και του Frentzen το 1998. Η ίδια μονάδα – με το όνομα Playlife GC37-01 – βρεθηκε στην πλατη των Giancarlo Fisichella και Alexander Wurz στην Benetton B198, αλλά δεν υπήρξαν νίκες.
1999
Ο RS9 ξανάβαφθυστηκε πάλι, με την Mecahrome να γίνεται Supertec. Αυτή η αλλαγή, ωστόσο, απέτυχε να αποφέρει οποιαδήποτε αισθητή βελτίωση στα αποτελέσματα, παρά την προσθήκη μιας τρίτης ομάδας στο ρόστερ την BAR-Supertec (Jacques Villeneuve και Ricardo Zonta), μαζί με την B199 της Benetton-Playlife των Fisichella και Wurz και Williams-Supertec FW21 των Ralf Schumacher και Alessandro Zanardi.
2000
Μία νεα προσθηκη ακολούθησε τηνσεζον του 2000, με την Supertec να φέρει τον RS9 στην Arroww A21 των Pedro de la Rosa και Jos Verstappen και Fisichella και Wurz συνεχίσαν με τον Playlife στην Benetton B200. Και πάλι δεν κερδίρθηκε κανένας αγώνας, μεγαλύτερη σημασία είχαν οι συζητήσεις πίσω στα παρασκηνια μεταξύ Benetton και Renault, με τον γάλλο κατασκευαστή να σχεδιάζει την επιστροφή του στην F1 με το δικό του σασί και τον κινητήρα. Η απόκτηση των εγκαταστάσεων της Benetton ολοκληρώθηκαν κατά τη διάρκεια εκεινου του καλοκαίριου.
2001
Κατά την αγορά της ομάδας της Benetton, η Renault κέρδισε ένα έτοιμο, state-of-the-art εργοστάσιο στο Enstone, κοντά στην Οξφόρδη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εν τω μεταξύ, στο Viry-Châtillon, στο εργοστασιο κινητήρων η κατασκευη ξαναρχίζει με σθένος. Το σασι B201 για την σεζον του 2001 οδηγηθηκε από τον Giancarlo Fisichella και τον μελλοντικό παγκόσμιο πρωταθλητή Jenson Button, ενώ ο κινητηρας RS21 – αν και ένας V10 τριών λίτρων – ήταν μια εντελώς νέα πρόταση. Χαρακτηρίστηκε απο την επανασταστικη γωνια 101°, το ύψος των κυλινδροκεφαλών του ήταν σημαντικά μικρότερο από το ύψος των κυλίνδρων ενώ παράλληλα προσεφερε σημαντική αύξηση της ισχύος, παρέχοντας σχεδόν 800 ιππους στις 17,200 σ.α.λ.
2002
Η επιστροφή της Renault στα Grand Prix ως κατασκευαστή ήρθε με το νεοσυστατο ονομα Renault F1 Team, καλωσορίζοντας έναν νέο οδηγό μαζί με τον Button τον Ιταλο Γιάρνο Τρούλι. Το πλαίσιο R202 της Renault που κατασκευάστηκε στο Enstone φοραγε τον κινητήρα RS22, του οποίου η απόδοση ηταν 825 ίππων στις 17.500 σ.α.λ. ακόμη πιο ισχυρος απο την σεζον 2001. Οι Button και ο Trulli συχνά απειλούσαν το βάθρο χωρίς να φτάσουν εκει.
2003
Οι σπόροι της επιτυχίας. Η Renault με την νέα R23, η οποία θα αντικατασταθεί αργότερα από την R23Β, τροφοδοτουνταν από τον κινητηρα RS23. Το σασί και ο κινητήρας ηταν πρωτοτυπο σε αρκετα πεδια, με το μικρό βάρος του και τις μέγιστες στροφές στις 18.000rpm. Ο Button αντικαταστάθηκε από τον Fernando Alonso. Στο Ουγγρικό Grand Prix, ο Ισπανός αναισθητοποίησε τους παρατηρητές, κατακτωντας την πρωτη θέση στις κατατακτηριες, κερδίζοντας τον αγώνα απεναντι στον Michael Schumacher της Ferrari, του αδιαμφισβήτητου βασιλιά της F1 εκεινη την εποχη. Η Renault διατήρησε την τέταρτη θέση στο πρωταθλημα κατασκευαστών.
2004
Για κάποιο χρονικό διάστημα, ήταν όλο και πιο προφανές ότι για να βγει η μέγιστη ισχύς από τον υπάρχοντα κινητήρα των τριών λίτρων, 10 κυλίνδρων της Renault με «γωνία V» 101 °, θα ήταν απαραίτητο να θυσιάστει η αξιοπιστία. Για να προστεθεί αυτή η πρόκληση, από το 2004 δεν επιτρέπεται πλέον να αλλάχθουν ελεύθερα οι κινητήρες κατά τη διάρκεια ενός Σαββατοκύριακου Grand Prix, με τους κανονισμούς να επιτρέπουν εφεξής μόνο μία μονάδα και για τις τρεις ημέρες. Απαντώντας σε αυτό, η Renault Sport πήρε την απόφαση να επιστρέψει στα βασικά, εγκαταλείποντας τη «γωνία V» των 101 °. Ο νέος RS24 ήταν μια πιο παραδοσιακή μονάδα των 10 κυλίνδρων με γωνία “V” 72 °. Αυτό έδωσε μια εντυπωσιακή δύναμη απόδοσης 880 ίππων στις 19.000 σ.α.λ. Ο Alonso και ο Trulli κατεκτησαν πολλά βάθρα μεταξύ τους και την νίκη για τον Ιταλο στο Μονακό. Η Renault κατελαβε την τρίτη θέση στη μάχη των Κατασκευαστών.
2005
Οι κανονισμοί της F1 άλλαξαν το 2005 και έγιναν ακόμη πιο αυστηρή από πριν. Οι κινητήρες έπρεπε τώρα να διαρκέσουν δύο ολόκληρα Σαββατοκύριακα. Ο Alonso παρέμεινε επί του σκάφους ως ο εκ των πραγμάτων νούμερο ένα οδηγός της Renault, με τον Fisichella να επιστρέφει στη θέση του συμπατριώτη του Trulli. Αεροδυναμικά, το πλαίσιο R25 ήταν εξαιρετικά εκλεπτυσμένο και αξιόπιστο, ενώ η απόδοση του κινητήρα RS25 ήταν επίσης ένα βήμα μπροστά. Στο βραζιλιάνικο Grand Prix – δύο αγώνες πριν το τέλος της σεζόν – ο Alonso στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, ο πρώτος πρωταθλητής της Renault. Ωστόσο, η McLaren-Mercedes και οι οδηγοί Kimi Raikkonen και Juan-Pablo Montoya – δεν έκαναν τη ζωή εύκολη για τους Γάλλους στη μάχη για την δοξα των Κατασκευαστών. Με δέκα νίκες η McLaren εχασε απο την Renault με μόλις δύο βαθμους στο φινάλε της σεζόν στην Κίνα.
2006
Αλλη μια θαυμάσια σεζον, με τα θεμέλια να εχουν τεθεί το προηγούμενο έτος. Ακόμη και αν θεσπίστηκαν αυστηρότεροι κανονισμοί για το 2006 και, με την μονάδα ισχυος να πεφτει στα 2.4 λίτρα, οκτακύλινδρος με γωνία 90 °. Ο πρώτος τέτοιος κινητήρας της Renault εκατσε στον παγκο δοκιμων στο Viry-Châtillon στις 9 Σεπτεμβρίου 2005, με τον νέο RS26 να συνέχιζει να εξελίσσεται, ιδίως όσον αφορά τις μέγιστες στροφές που πλησίασαν τελικά τις 20.000rpm. Μέχρι το τέλος της σεζόν, παρήγαγε 800hp. Από την πλευρά του πλαισίου, η R26 ήταν εξοπλισμένη με κιβώτιο ταχυτήτων επτά ταχυτήτων – το πρώτο για τη Renault στη F1. Alonso και Fisichella βρηκαν απεναντι ενα δυνατο Schumacher και τη Ferrari του, κερδίζοντας 8 αγωνες. Επτά επιτεύχθηκαν από τον Alonso, ο οποίος κατεκτησε τον δεύτερο συνεχόμενο τιτλο των οδηγών, με τη συνεισφορά του Fisichella, να εξασφάλιζει το δευτερο συνεχομενο πρωταθλημα κατασκευαστών για την Renault.
2007
Μετά από μια περίοδο από άξιους εορτασμούς, η Renault εστρεψε την προσοχή της στο 2007 – μια σεζον που αποδειχθηκε ότι θα ήταν πολύ πιο περίπλοκη. Μετά την αναχώρηση του Alonso, ούτε ο Fisichella ούτε ο Heikki Kovalainen κατάφεραν να βγάλουν το καλύτερο από την R27 και τον κινητήρα RS27. Ο μοναδικός τερματισμος στο βάθρο ήρθε απο τον Kovalainen στην Ιαπωνία. Ταυτόχρονα, η Renault Sport ανέβασε τον ρόλο της στην προμήθεια των πελατών της με την παροχή κινητήρων στο στην Red Bull Racing των David Coulthard και Mark Webber. Η Red Bull-Renault τελειωσε στην πέμπτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, δύο θέσεις πίσω από τη Renault στην τρίτη θέση.
2008
Το 2008, ο τροποποιημένος κινητήρας RS27 τροφοδοτείσε τόσο την R28 της Renault όσο και την Red Bull RB4, με τους κινητήρες να μην επιτρέπεται πλέον να ξεπερνούν τις 19.000 σ.α.λ. Ενώ οι Coulthard και Webber παρέμειναν στην Red Bull, η Renault τα άλλαξε όλα, καθώς ο Alonso επέστρεψε στον γάλλο κατασκευαστή, ενώ ο νεοσύλλεκτος Nelson Piquet Jr, γιος του τριών πρωταθλητή της F1 Nelson Piquet , υπεργραψε στην ομαδα. Ο Alonso κέρδισε δύο φορές, με την Red Bull-Renault να αποτυχγανει να φτάσει στο ψηλοτερο σκαλι του βάθρου.
2009
Αυτό το έτος σημείωσε αλλαγες στο αθλήμα, με κάθε οδηγό να έχει πρόσβαση σε μόλις οκτώ κινητήρες κατά τη διάρκεια της σεζον. Στη Renault, το πλαίσιο R29 αντικατέστησε την R28, ενώ ο κινητήρας RS27 επωφελήθηκε από μια σειρά εξελίξεων. Ο Alonso επανέλαβε το ρόλο του ως ηγέτη της ομάδας, αλλά ο Piquet Jr βρέθηκε ελεύθερος κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινου διάλειμματος λόγω έλλειψης αποτελεσμάτων, με τον γαλλο Romain Grosjean να παιρνει τη θέση του Βραζιλίανου. Ήταν μια δύσκολη σεζόν, με τον Alonso να πετυχαίνει μόνο ένα βάθρο, ενώ, αντίθετα, η Red Bull-Renault με την νέα άφιξη, τοο Sebastian Vettel, πέτυχε τέσσερις νικες πίσω από το τιμόνι της RB5, στο δρόμο προς την πρώτη θέση στο πρωταθλημα των οδηγών, με τον team-mate Webber να κερδίζει δύο φορές.
2010
Ένας σημαντικός νέος αθλητικός κανονισμός τέθηκε σε εφαρμογή το 2010, με την νικη πλέον να καταλαμβανει 25 βαθμους και όχι δέκα, ενώ οι πρωτοι δέκα θα βαθμολογουνται (που επεκτάθηκαν από τους οκτώ πρώτους). Η κατανομή του κινητήρα παρέμεινε η ίδια με εκείνη του 2009, με κάθε οδηγό να περιορίζεται σε οκτώ κατά τη διάρκεια της σεζόν, ενώ ο ανεφοδιασμός ήταν εκτός. Η Renault F1 Team ξεκίνησε με μια νέα σειρά οδηγών, με τον έμπειρο Pole Robert Kubica και τον νεοφώτιστο ρωσο Vitaly Petrov στο τιμόνι της R30, κινούμενη για άλλη μια φορά από τον κινητήρα RS27 που συνέχισε να εξελίσσεται. Η ίδια μονάδα τροφοδοτουσε την νέα RB6 της Red Bull. Παρά τον εξαιρετικά σκληρο ανταγωνισμο – κυρίως απο την Ferrari και την McLaren-Mercedes – η Red Bull πηρε εννέα νίκες από τα 19 grands prix. Τέσσερις από αυτές επιτεύχθηκαν από τον Webber και πέντε από τον Vettel, με μια χούφτα πρόσθετα βάθρα που εξασφάλιζαν στον νεαρό Γερμανό τον πρώτο παγκόσμιο τίτλο του.
2011
Το τέλος μιας εποχής, καθώς η Renault έληξε την επίσημη συμμετοχή της στην F1 με το όνομά της. Από την πλευρά του κινητήρα, το Viry-Châtillon ήταν ακόμα εδω καθως το σασί R31 τροφοδοτήθηκε από τον RS27 2011, αλλά η ομάδα – που είχε ήδη εισέλθει από τη Renault – έτρεξε τώρα κάτω από το ονομα LotusRenault GP. Στις θεσεις των οδηγων οι Petrov και Nick Heidfeld με τον Γερμανό να αντικαθιστάτε μετά από το καλοκαιρινό διάλειμμα από τον Bruno Senna. Επίσης, η Renault τροφοδοτούσε την άλλη Lotus – την Team Lotus του Jarno Trulli και Heikki Kovalainen, με το όνομα της ομάδας να αποτίει φόρο τιμής στην Team Lotus της δεκαετίας του 1970. Η διαφωνία ονόματος θα οριστικοποιηθεί τελικά στα δικαστήρια. Η Red Bull, εν τω μεταξύ, συνέχισε να αγωνίζεται με τους Vettel και Webber με την RB7, καθώς η Renault προσέφερε κινητήρες σε έξι μονοθεσια. Η Red Bull-Renault κυριάρχησε στην σεζον καθώς πηρε 12 νίκες από τις 19. Έντεκα από αυτές τις νίκες επιτεύχθηκαν από τον Vettel, ο οποίος στην στεφθηκε πρωταθλητής για τρίτη φορά στην Ιαπωνία, τέσσερις αγώνες από το τέλος της σεζόν. Στο επόμενο Grand Prix στην Κορέα, η Red Bull-Renault πρόσθεσε το τρόπαιο των Κατασκευαστών του 2011 στο γραφείο της. Στο φινάλε της σεζόν στη Βραζιλία, η επίσημη ομάδα της Renault έκανε ένα καλό αποχαιρετισμό στο paddock συμπληρώνοντας το 300ο Grand Prix.
2012
Η Renault συνέχισε να ενισχύει τον κινητήρα RS27 και, ως απόδειξη της εκτίμησης στην οποία πραγματοποιήθηκε, η Renault Sport τροφοδοτεί όχι λιγότερες από τέσσερις ομάδες το 2012 – περισσότερο από κάθε άλλο κατασκευαστή. Οι υπερασπιστές των παγκόσμιων πρωταθλητών της Red Bull-Renault διατήρησαν τους Vettel και Webber, ενώ η Lotus-Renault με έδρα το Enstone είχε στις ταξεις της τους Kimi Raikkonen και Romain Grosjean, ο τελευταίος αντικαταστάθηκε από τον Jérôme d’Ambrosio για το Ιταλικό Grand Prix. Αφού απέτυχε στην προσπάθειά της να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το όνομα της Lotus, η ομάδα της Caterham-Renault ξεκίνησε με τους Petrov και Kovalainen, καθώς ο Senna μετακόμισε στην Williams-Renault μαζί με τον Pastor Maldonado. Αυτή τη φορά, ο Vettel έπρεπε να περιμένει μέχρι το 20ο και τελευταίο Grand Prix της σεζόν για να εξασφαλίσει τον τρίτο παγκόσμιο τίτλο του, με πέντε νίκες. Ο Webber κέρδισε στο Μονακό και στο Silverstone στο δρόμο του στην έκτη θέση στην τελική κατάταξη. Δύο άλλοι οδηγοί με κινητήρα Renault εφτασαν ομοίως στο υψηλότερο βήμα του βάθρου, καθώς ο Maldonado κέρδισε με την Williams-Renault στην Ισπανία και ο Raikkonen επικράτησε για την Lotus-Renault στο Αμπού Ντάμπι. Ο Φινλανδός τερμάτισε τρίτος στο πρωταθλημα των οδηγών, πίσω από τον Vettel και τον Alonso.
2013
Η Renault Sport προσέφερε κινητήρες στις ίδιες τέσσερις ομάδες με την προηγούμενη σεζόν: Red BullRenault (Vettel και Webber). Williams-Renault (Maldonado και Valtteri Bottas) Lotus-Renault (Raikkonen και Grosjean) Caterham-Renault (Charles Pic και Giedo van der Garde). Ο Vettel ήταν πιο κυρίαρχος από ποτέ, με 13 νίκες – εννέα από αυτες διαδοχικά (ένα νέο ρεκόρ για μια μόνο σεζόν). Ο Raikkonen υποστήριξε τη μοναδική νίκη της Lotus-Renault στην σεζον στην Αυστραλιανή αυλαία.
2014
Η Renault Sport πέρασε χρόνια αμείλικτα να εξευγενίζει και να αναπτύσσει τον κινητήρα RS27 της στο Viry Chatilllon για να βοηθήσει τους συνεργάτες της στην F1, ενώ παράλληλα προετοιμάζοταν για το μέλλον. Η σεζον του 2014 παρουσίασε μια τολμηρή νέα εποχή στην κορυφή του διεθνούς μηχανοκίνητου αθλητισμού με την εμφάνιση της τεχνολογίας υβριδικών κινητήρων – την οποία η Renault Sport F1 ονομάζε Renault Energy F1. Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς της FIA, περιλάμβανε μια συμβατική μηχανή καύσης, έναν υπερσυμπιεστή, δύο ηλεκτροκινητηρες – μία για την ανάκτηση κινητικής ενέργειας που απελευθερώνεται υπό το φρενάρισμα, την άλλη θερμική ενέργεια από την εξάτμιση – ένα σύστημα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας και μια ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου. Η Renault Sport είχε ήδη δουλέψει για την παραγωγή τετρακύλινδρου κινητήρα καύσης για αρκετούς μήνες, όταν – κατόπιν αιτήματος της αντίπαλης Ferrari – η FIA ανακοίνωσε ότι αυτό το στοιχείο του πακέτου θα ήταν μια μονάδα V6 αντ ‘αυτού, προκαλώντας τους ειδικούς της Renault Sport στη Viry Chatilllon να ξαναρχίσουν ξανά από το μηδέν. Ο νέος αυτός κινητήρας θα προμηθεύεται σε τέσσερις ομάδες: τους παγκόσμιες πρωταθλήτριες Red Bull-Renault (Vettel και ο νεοπροσλαμβανόμενος Daniel Ricciardo), Lotus Renault (Grosjean και Maldonado), Toro Rosso-Renault (Jean-Eric Vergne και Daniil Kvyat) Caterham-Renault (Kamui Kobayashi και Marcus Ericsson, με τον πρώτο να αντικαθίσταται από τον André Lotterer στο Βέλγιο και τον τελευταίο από τον Will Stevens στο Αμπού Ντάμπι). Έξι από αυτούς τους δέκα οδηγούς σημείωσαν βαθμούς κατά τη διάρκεια της σεζον, αλλά μόνο ο Ricciardo έφτασε στο κορυφαίο σκαλι του βάθρου. Τρεις νίκες κέρδισε ο αυστρλος και την τρίτη θέση στην κατάταξη των πρωταθλητών του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, με την Red Bull-Renault να καταλμβανει την δεύτερη θέση στην καταταξη των Κατασκευαστών.
2015
Η Renault Sport εξομάλυνε τις δραστηριότητές της γαι την σεζον του 2015 προμηθεύοντας μόνο δύο ομάδες – την Red Bull και την Toro Rosso. Ο Ricciardo και ο Kvyat πήραν το τιμόνι της Red Bull RB11, με τα νέα αγόρια Max Verstappen και Carlos Sainz – και τους δύο γιους γνωστών πατέρων – που μπήκαν στην STR10 της Toro Rosso. Τα πόντιουμ δεν ήταν άφθονα, αλλά μεγάλες αλλαγές πίσω από το σκηνικό επήλθαν τόσο στη Renault όσο και στη Renault Sport. Μετά από εκτεταμένες μελέτες, αναλύσεις και έρευνες, ο γάλλος κατασκευαστής αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερο να επιστρέψει στην F1 κατασκευαστης. Η απόφαση αυτή επιβεβαιώθηκε καθώς τελειωσε η σεζον και, στις 3 Δεκεμβρίου 2015, η Renault ανακοίνωσε ότι θα επανενταχθεί στο πρωταθληα ως πλήρους κατασκευαστή το 2016.
2016
Η Renault Sport συνέχισε να προμηθεύει κινητήρες στην Red Bull Racing, με την RB12 να αγωνίζεται από τους ίδιους οδηγούς όπως και το προηγούμενο έτος. Ο κινητήρας βαφτήστικε TAG Heuer, σε σχέση με τον νέο συνεργάτη χρονισμού της ομάδας. Η επίσημη επιστροφή της Renault στην F1, εν τω μεταξύ, αναγγέλθηκε από την επανεμφάνιση του θρυλικου κίτρινου και μαύρου των πρώιμων αγωνων της γαλλικής εταιρείας στην F1. Η σεζόν για την Red Bull αρχισε στραβα καθως από τον πέμπτο αγώνα της σεζόν στην Ισπανία, η ομάδα σχεδίασε μια εσωτερική αλλαγη οδηγού, με τον Kvyat να υποβιβάζεται στην Toro Rosso για να κάνει δρόμο για τον Verstappen. Το στοίχημα εξοφλήθηκε αμέσως, καθώς ο Ολλανδός νίκησε στο ντεμπούτο του στην Red Bull και εισήλθε στα βιβλία της ιστορίας του αθλήματος ως ο νεώτερος νικητής. Ο Verstappen θα συνεχίσει να λάμπει σε όλη τη διάρκεια της σεζον, ενώ ο Ricciardo κέρδισε στη Μαλαισία. Στη Renault, η σεζόν ήταν μάλλον πιο δύσκολη. Η ομάδα της Renault Sport F1 αναγκάστηκε να προετοιμάσει ταχέως το σασί που βρέθηκε στο Enstone τη στιγμή της εξαγοράς της. Με οικονομικές δυσκολίες, η Lotus δεν μπόρεσε να δημιουργήσει νέες για το 2015, πράγμα που σημαίνει ότι χρονολογούνται από το τέλος του προηγούμενου έτους. Το αυτοκίνητο ονομάστηκε RS16 και οδηγηθηκε από τον Jolyon Palmer και τον Kevin Magnussen, γιους πρώην οδηγών της F1.
2017
Η Renault λανσαρε την RS17 (το πρώτο 100% σασί Renault από την πλήρη επιστροφή του κατασκευαστή) που τροφοδοτείται από τον υβριδικό κινητήρα RE17. Παράλληλα με τον Palmer, η ομάδα υπέγραψε τον Γερμανό Nico Hülkenberg, ο οποίος είχε λάμψει τόσο εντός όσο και εκτός της F1, με μια αξιοσημείωτη νίκη στο Le Mans στην πρώτη προσπάθεια του το 2015. Η Red Bull είχε τους ίδιους οδηγούς με το 2016. Στο Silverstone, στις 16 Ιουλίου, η Renault θα γιορτάσει την 40η επέτειο από την εμφάνισή της στην F1.