Το 1979 μετά την νίκη της Renault στη Dijon(πρώτη νίκη μονοθεσίου με turbo στην Ιστορία της Formula 1) ακολουθούσαν το Αγγλικό, το Γερμανικό και το Αυστριακό grand prix.
Oι μηχανικοί της Renault είχαν να επιλύσουν διάφορα προβλήματα με το turbo, το κυριότερο η θερμοκρασία του εισαγόμενου αερα στον κινητήρα. Υπήρχε ήδη ενα αερόψυκτο intercooler, όμως παρατηρήθηκε ότι όσο πιο ψυχρός ήταν ο εισαγόμενος αέρας τοσο μεγαλύτερη απόδοση θα μπορούσε να εξασφαλισθεί. Γι΄αυτο το λογο αποφάσισαν να κανουν μια αλλαγή χρησιμοποιώντας και νερό. Αερας και νερό επέφεραν πολύ καλύτερη ψύξη με αποτέλεσμα καλύτερη απόδοση στον κινήτηρα.
Φτάνοντας στην Αυστρία οι εφευρετικοί μηχανικοί της γαλλικής ομάδος πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Για ακόμα μεγαλύτερη απόδοση του κινητήρα, στις κατακτήριες αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν πάγο. Ξηρός πάγος όμως δεν υπήρχε. Τι έκαναν; Πηγαν σε ένα τοπικό ψαράδικο και πήραν κανονικό πάγο. Τοποθέτησαν αυτόν στο intercooler και το αποτελεσμα ήταν εντυπωσιακό. Ο Rene Arnoux κατέκτησε την pole με τον Jabouile να είναι τρίτος. Οι διαφορές από την 4η θεση και κάτω χαοτικές. Μόνο ο Alan Jones αντιστάθηκε με την Williams και μπήκε ανάμεσα στις Renault.
H Bρετανική ομαδα είχε να αντιπαραβάλει την αεροδυναμική ισχύ έν αντιθέσει στην ισχύ του κινητήρα της γαλλικής ομάδος. Μπορεί όμως οι αγωνιστικές συνέπειες στις κατακτήριες με την χρήση πάγου να ήταν πολύ θετικές, υπήρχαν όμως και οι αρνητικές συνέπειες. Στα box της ομάδας ολο το ΣαββατοΚύριακο επικρατούσε έντονα η οσμή της ψαρίλας.
(*η φώτο είναι από το Αυστριακό grand prix του 1979 – Renault Gordini EF2 twin turbocharged)