Ένας αληθινός λάτρης των αυτοκινήτων θα προτιμά πάντα τον γαλλικό τρόπο. Οι Γάλλοι – και η Renault ειδικότερα – έβαλαν σε παραγωγή ό, τι οι άλλοι κατασκευαστές φοβόντουσαν ακόμη να παρουσιάσουν σαν πρωτότυπα. Ναι, τα προϊόντα τους δεν ήταν πάντα εμπορικά επιτυχημένα, αλλά πρέπει να συμφωνήσετε ότι ο κόσμος των αυτοκινήτων θα ήταν σίγουρα πολύ πιο βαρετός χωρίς μοντέλα όπως το Avantime η το Vel Satis. Αλλά συνεχίστε να διαβάζετε εάν θέλετε να ακούσετε για τα πραγματικά exotics της Renault.
Ένα από τα πρώτα hot hatch στην Ευρώπη
Το Renault 5 που κυκλοφόρησε το 1972 ήταν ένα μοντέρνο, όμορφο supermini με κίνηση στους εμπρός τροχούς. Δεδομένου ότι οι ημέρες δόξας του αγωνιστικού ήρωα του, το Alpine A110 της Renault, ήταν ήδη στο παρελθόν, η Renault – σε μια προσπάθεια να διατηρήσει το ενδιαφέρον των δυνητικών αγοραστών καθώς έφτανε η δεκαετία του 1980 – ήρθε με την ιδέα της παραγωγής μιας έκδοσης του Renault 5 που θα ανταγωνιζόταν τις Porsche 911, Lancia Stratos, Fiat 131 Abarth στους αγώνες ράλι.
Το 1976, ένα νέο σπορ R5 βγήκε από το εργοστάσιο της Renault Sport – το 1.4-λίτρων 93 ίππων Renault 5 Alpine/Gordini, το οποίο ήταν ένα από τα πρώτα hot hatch στην Ευρώπη. Η βάση του χρησιμοποιήθηκε για να κατασκευαστεί μια έκδοση ραλι κατηγορίας Group 2, αλλά οι Γάλλοι χρειάζονταν κάτι πιο σοβαρό εάν ήθελαν να αμφισβητήσουν την Lancia Stratos, η οποία ήταν σαρωτική.
Έτσι η προσοχή τους στράφηκε σε μια πιο ισχυρή κατασκευή με στροβιλοσυμπιεστή. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Renault είχε ήδη πάρει μια αίσθηση γι ‘αυτό, αφού οι Turbo κινητήρες 1,5 λίτρων ανταγωνίζονταν επιτυχώς τους ατμοσφαιρικούς ομολόγους τόσο στο Le Mans όσο και στη Formula 1. Ένας κινητήρας που ήταν τόσο μικρός και ελαφρύς όσο και πολύ ισχυρός, έπρεπε να κάνει την εμφάνιση του στα ράλι κάτω από το καπό ενός Renault 5. Και οι απαιτήσεις για την κατηγορία Group 4, η οποία ήταν η πιο ισχυρή στα ράλλυ εκείνης της εποχής, σήμαιναν καλά νέα για τους λάτρεις των αυτοκινήτων, καθώς τουλάχιστον 400 από αυτά τα αυτοκίνητα έπρεπε να παραχθούν προς πώληση στην αγορά.
Ένα μικρό τέρας
Το προτζεκτ πήρε την κωδική ονομασία “822”, και η πρώτη δημόσια εμφάνιση του R5 Turbo τον Οκτώβριο του 1978 άφησε το κοινό άφωνο. Αυτό το μικρό τέρας έδειχνε απειλητικό ακόμα και όταν ήταν σταθμευμένο και οι τεράστιες οπές στις πλευρές του φάνηκαν ικανές να απορροφούν χιλιάδες λίτρα αέρα καθώς και όλους τους ανταγωνιστές του στα ράλι.
Και δεν ήταν μόνο οι αλλαγές στην εμφάνιση που ήταν σημαντικές. Τεχνικά, το 5 Turbo δεν είχε πολλά κοινά με το πρότυπο R5, αφού η έκδοση του turbo τροποποιήθηκε σημαντικά για να τοποθετηθεί ο κινητήρας στη μέση με κίνηση στους πίσω τροχούς. Λόγω των απαιτήσεων έγκρισης, η Renault αποφάσισε να εγκαταλείψει τον κινητήρα 1.5 λίτρων της Formula 1 και να θέσει σε κυκλοφορία έναν 1.4 λίτρων turbo που ανέπτυσσε 160 hp. Αν αυτό δεν σας φαίνεται πολύ, θυμηθείτε ότι το αυτοκίνητο ήταν μήκους μόνο 3,6 μέτρων και ζύγιζε μόλις 900 κιλά.
Το supercar της Renault τα επόμενα τρία χρόνια από την έναρξη των πωλήσεων του το 1980, πούλησε 1.690 από αυτά τα αριστουργήματα από το εργοστάσιο Dieppe της Renault. Το 1983, η Renault κυκλοφόρησε μια ελαφρώς πιο καθημερινή έκδοση που είχε περισσότερα κοινά στοιχεία με τη σειρά Renault 5, καθιστώντας την λιγότερο δαπανηρή. Από εμπορικής άποψης, ήταν ένα επιτυχημένο βήμα: σε τρία χρόνια (1983-1986) κατάφεραν να πουλήσουν δύο φορές περισσότερες μονάδες (3.180) της δεύτερης εκδοχής, τις οποίες γνωρίζουμε ως Renault 5 Turbo 2.
Για να γίνει πιο περίπλοκο, η Renault έκανε παράλληλα μια άλλη έκδοση που δεν είναι τόσο εντυπωσιακή, αλλά ακόμα διασκεδαστική και πολύ φθηνότερη από το Turbo 2: το Renault 5 Alpine Turbo/Gordini Turbo με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς, 110 hp turbo κινητήρα τοποθετημένος μπροστά. Δεδομένου ότι η Renault ποτέ δεν πέτυχε τον αρχικό της στόχο να κυριαρχήσει στα ραλλι, κατάφερε να πετύχει μερικές εντυπωσιακές νίκες (όπως στο Ράλι του Μόντε Κάρλο το 1981), αλλά ακόμη και στην νέα κατηγορία αυτοκίνητων Group Β, με κίνηση σε όλους τους τροχούς, το τέρας του 1985, 5 Maxi Turbo 360 hp τα βρήκε σκούρα.
Ένα εντελώς διαφορετικό Hot Hatch
Και το πραγματικά τρελό πράγμα είναι ότι αυτοί οι τρελοί Γάλλοι αποφάσισαν να επαναλάβουν όλη αυτή την ιστορία και πάλι με έναν σύγχρονο τρόπο. Το 2001, βγήκε ένα ακόμη hot hatch που δεν ήταν σαν οποιαδήποτε άλλο hot hatch στον κόσμο. Είμαστε συνηθισμένοι σε Hot hatch που έχουν όλα τα πλεονεκτήματα ενός hatchback – όπως η ευρυχωρία και η πρακτικότητα – ενώ παράλληλα παρέχει ένα αξιοπρεπές ποσοστό διασκέδασης. Το Renault Clio V6 του 2001 ήταν απολύτως διαφορετικό.
Ήταν εντελώς μη πρακτικό, αλλά αυτό αντισταθμίστηκε απόλυτα από τον άγριο χαρακτήρα του και το βρυχηθμό του 3.0 λίτρων κινητήρα V6 230 ίππων στο πίσω μέρος. Ναι, το Clio V6 με κίνηση στους πίσω τροχούς δεν ήταν ουσιαστικά ταχύτερο από την έκδοση του Renault Clio 172 με κίνηση στους εμπρός τροχούς, αφού μετά από όλες τις τροποποιήσεις για να τοποθετηθεί ο κινητήρας στο πίσω μέρος, η έκδοση V6 ήταν 300 κιλά βαρύτερη από την έκδοση 172 Cup. Ωστόσο, δεν ήταν ούτε τα δυναμικά χαρακτηριστικά που έκαναν το V6 ειδικό. Το κοντό, ευρύ, παιχνιδιάρικα σχεδιασμένο hatchback με εντυπωσιακά ανοίγματα εισαγωγής αέρα στις πλευρές του θα μπορούσε ακόμη και να ανταγωνιστεί με τη Ferrari από την άποψη της προσοχής που προσέλκυσε. Και το 3.0 V6 εγγυούσε περισσότερη αδρεναλίνη για τον τυχερό οδηγό και τον συνεπιβάτη.
Το 2003, ο σχεδιασμός ανανεώθηκε (σύμφωνα με το νεότερο Clio) και ο κινητήρας έγινε πιο ισχυρός (255 hp). Ουσιαστικά, το Clio V6 δεν ήταν ποτέ ένα πραγματικό αυτοκίνητο του οδηγού και, για να το θέσω ήπια, δεν ήταν εύκολο να το χειριστεί κάποιος, αλλά ήταν ίσως το πιο περίεργο αυτοκίνητο – που τόσο πολύ αγαπήθηκε.
Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι και οι δύο αυτές εκδόσεις του Clio V6 αποτιμώνται από συλλέκτες όχι λιγότερο από το θρυλικό Renault 5 Turbo ή το Alpine A110. Θα είσαστε τυχεροί εάν βρείτε ένα Clio V6 για λιγότερο από 30.000 ευρώ, ενώ μία από τις καλύτερες προσφορές μπορεί να κοστίσει δύο φορές περισσότερο. Εν τω μεταξύ, το Renault 5 Turbo ή το Turbo 2 μπορούν να ξεπεράσουν τα 100.000 ευρώ.
Ωστόσο, αυτά τα χρήματα είναι κατανοητά για τέτοια ασυνήθιστα και σπάνια αυτοκίνητα. Σε τελική ανάλυση, εάν κάποιος θα ρωτούσε τους μηχανικούς της Renault, «γιατί έκανες hatchbacks τόσο τρελά όπως το 5 Turbo ή το Clio V6;», μπορείτε να φανταστείτε μόνο μια πιθανή απάντηση: «για την αγάπη των αυτοκινήτων».